Om 6.00 ging dan toch echt de wekker. Vandaag was de dag! Ruim twee jaar geleden toen ik begon aan de opleiding verpleegkunde leek het me leuk om stage in het buitenland te gaan lopen. Nu ben ik nogal van de vele praatjes en spontane ingevingen die uiteindelijk toch niet door gaan maar toch. Dit praatje heb ik toch wel doorgezet. En hier ga ik dan! Op weg naar Suriname !

Toen ik wakker werd vanmorgen kon ik het me nog even niet beseffen. Daar lig je dan naast vriendjelief. De laatste x in 4 maanden tijd samen wakker worden in mijn eigen bedje. En daimn wat zal ik die toch gaan missen. Ik bleef eerst nog heel even lekker liggen, maar voordat ik het wist werd ik al geroepen. Het werd nu toch echt tijd om uit bed te komen en te vertrekken. Even later waren we dan eindelijk op weg naar Schiphol. Maar ja hoor, je raadt het al ?! FILE!

Eindelijk aangekomen op Schiphol moest ik nog eventjes wachten op Mandy. In die tijd kon ik dus mooi afscheid nemen van mama, papa, m'n zus Mirna en vriendje Bas die zelfs nog wat lieve cadeautjes mee hadden genomen. Natuurlijk deed ik m'n best om niet in tranen uit te barstten en dit lukte me nog goed ook. (Nouja, tot mama begon te huilen, toen brak ik ook.) Maar ach, dat hoort er nou eenmaal bij.

Een poosje later was Mandy er en konden we in de rij gaan staan voor bagage, douane, etc, etc. Daar stonden we dan bij gate F3. De gate die op onze ticket stond. Alleen ik zag geen Paramaribo op het scherm staan. Vijf minuten voordat onze gate zou sluiten stond er nog steeds geen Paramaribo. Ik dacht dus: laat ik het aan een sterwardess vragen. Die zei tegen mij dat de vlucht vertraging had en naar F7 was verplaatst. Om mij heen stonden allemaal mensen die naar Paramaribo wilde dus vertelde ik ook hen het nieuws. Ik denk dat wel minimaal 50 mensen mij volgde naar gate F7 waar het wachten kon beginnen.

Welgeteld ruim 1.5 uur later konden we dan eindelijk het vliegtuig in om aan onze 9 uur durende vlucht te beginnen.

Tot morgen!, Liefs Carole